Από σήμερις το σαλαμαντρέηλ φορτσάρει ντουγρού για θαλασσίτσες κι ακρογιαλιές,δειλινά που may keep the poor heart as a slave.
Φιλώ σας.
27 Ιουλ 2011
23 Ιουλ 2011
Δε θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη...
..κι αν θέμε να αποφύγουμε του χάρου τα δόντια, ας αποφύγουμε (γι' αρχή), τις ακινησίες.
Βήμα πρώτο: Σηκωνόμαστε απ' τον καναπέ.
Βήμα δεύτερο: Φοράμε boots made for walking.
Βήμα τρίτο: Ντυνόμαστε, ακούγοντας ένα τραγουδάκι θεοζώντανο, φευγάτο (με τρένο κατά προτίμηση). Κατά προτίμηση (επίσης), απ' αυτά που ταξιδεύουν σ' εφηβικές μέρες (και νύχτες)
Κάτι σαν κι ετούτο δλδ, που παιζότανε τότε που ξημερώνανε οι μέρες (και οι νύχτες) των εφηβόπουλων της δικής μου της γενιάς.
Οι Bee Gees τραγουδάν, βολτάροντας ανάμεσα στα τρένα :
21 Ιουλ 2011
Σερφάρουμε σήμερις ?
Τόσες μέρες μια χαρά περνάγαμε...
Με τον ξάδερφο το Σνέηκρεηλ, σούπερ την είχαμε βρει κάτω απ' τους ήλιους και τις καλούτσικες τριανταοχτώ-φεύγα θερμοκρασίες.
Απ' εχτές το βράδυ π' αρχισε να πέφτει η θερμοκρασία, τουλάχιστο κοπήκανε τα ΩφουΖέστα, Καίγομαι, ΚαύσωναςΣυντρόφοι και ΤαΛοιπά που μας αποδυνάμωναν την ενέργεια και επειρέαζαν αρνητικά το φενγκσούι μας.
Εμείς πάντως, της οικογένειας των ερπετάκηδων δηλώνουμε πως δε χαλιόμαστε και με τους 35 βαθμούς αρκεί να μείνουν εκεί και να μην κυλίσουν στον κατήφορο.
Θα κάτσουμε στη γωνίτσα μας, θα μαζεύουμε ήλιους και θα απολαμβάνουμε τα πιο σπιντάτα ζωάκια του δάσους που θα σερφάρουν τώρα που 'βαλε βοριαδάκι:
Κι άμα παίζει και κανένα σερφ κομματάκι από τζαπάν μεριά, μας χαλάει ;
υγ. Οι Surf Coasters είναι γιαπωνέζικια σερφ μπάντα που φτιάχτηκε το 1994 και το παραπάνω κομματάκι το λένε Last Train.
20 Ιουλ 2011
Tα τρενοκόριτσα του Pierrick Allemand
 |
| La comedienne |
O Pierrick Allemand γεννήθηκε στη Γαλλία πέντε χρόνια μετά το Μάη (ένας είν' ο Μάης).
Σπούδασε καλές τέχνες στο Μονπελιέ, την Τουλούζη, τη Βαρκελόνα και ταξίδεψε στην Αμέρικα του Βορρά. Η ζωγραφική του είναι εικόνες απ' τις πόλεις που πέρασε και το χαρακτηριστικό τους, -σε όλες, μα όλες- είναι τα κορίτσια που συνάντησε ή που φαντάστηκε πως συνάντησε.
Έντονα τα χρώματα, με το κόκκινο στις πιο γαμάτες εκδοχές του και τα κορίτσια με προκλητικότατο κόμικ βλέμμα, όπως αυτό στ' αριστερά που ειν' τ' αγαπημένο μου, παρότι δεν είναι τρενοκόριτσο...
 |
| Train de vie |
 |
| San Francisco s'éveille |
 |
| La pépette au métro |
 |
| La fugueuse |
 |
| El bondino |
 |
| A grande vitesse |
19 Ιουλ 2011
18 Ιουλ 2011
Patagonia Express - Luis Sepúlveda
Καλοκαιράκι έχουμε, λίγο ως πολύ μια διακοπούλα θα την κάνουμε, ε! και μαζί με τη διακοπούλα ένα βιβλιαράκι κάτω απ' τις σκιές θα το διαβάσουμε. To Patagonia Express δεν το θυμήθηκα από μόνη μου -η αλήθεια είναι-. Μου το θύμισε ο αγριόσκυλος της Βάλια Κάλντα και η αναρτησούλα είναι αφιερωμένη του.
Ο Luis Sepúlveda γεννήθηκε στο Ovalle της Χιλής το 1949. Από μικρός ανακατεύτηκε στα πολιτικά πράματα της χώρας του ως φοιτητής, και ως συνδικαλιστής αργότερα.
Το καθεστώς Πινοσέτ, εκτιμώντας την προσφορά του στα κοινά, τον τίμησε με εικοσιοκτώ χρόνια φυλακή για προδοσία. Μετά από παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας αποφυλακίστηκε δυόμιση χρόνια αργότερα, αλλά με την υποχρέωση να τους αδειάσει τη γωνιά.
Ταξίδεψε σχεδόν σε όλη την Αμέρικα Λατίνα, Περού, Ισημερινό, Κολομβία, έζησε στον Αμαζόνιο με τους Ινδιάνους Σουάρ, πήρε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας και το 1980 έφτασε στην Ευρώπη που κόλλησε με την Greenpeace.
" Οι σημειώσεις μου , τα γραφτά του συρταριού, σχημάτισαν αυτόν τον τόμο που εσύ, αναγνώστη, κρατάς στα χέρια σου αυτή τη στιγμή, χάρη στις αδελφικές προτροπές της Μπεατρίς δε Μόουρα. Τις τιτλοφόρησα Patagonia Express, ως φόρο τιμής σ' ένα σιδηρόδρομο που δεν υπάρχει πια, γιατί , στις μέρες μας η ποίηση δε φέρνει πια λεφτά, αν και ο σιδηρόδρομος αυτός εξακολουθεί να ταξιδεύει στη μνήμη των ανδρών και των γυναικών της Παταγονίας.
Σας προσκαλώ να με συνοδέψετε σ' ένα ταξίδι χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, μαζί με κάποιους εκπληκτικούς ανθρώπους, όπως είναι αυτοί που αναφέρονται εδώ μέσα με τα ονόματά τους, κι απ' τους οποίους έχω μάθει -κι εξακολουθώ να μαθαίνω - πάρα πολλά. "
Το αποσπασματάκι παραπάνω είναι από την εισαγωγή του βιβλίου που κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στα ελληνικά το 1995 από τις εκδόσεις Όπερα.
Μπορείτε να το βρείτε σ' όλα τα βιβλιοπωλεία και στον Ελευθερουδάκη βεβαίως βεβαίως , μόνο που εκεί κάνουν απολύσεις και θα έλεγα να τα αποφεύγουμε τα βιβλιοπωλεία που κάνουν απολύσεις. Άλλωστε ο ίδιος ο Sepúlveda όταν του ζητήθηκε από τον Σύλλογο Υπαλλήλων Βιβλίου και Χάρτου της Αθήνας, έκανε αμέσως δήλωση αλληλεγγύης και στήριξης του αγώνα ενάντια στις απολύσεις στον κλάδο του βιβλίου κι εν προκειμένω στον “Ελευθερουδάκη”:
«Συνάδελφοι, σας μεταφέρω όλη την αλληλεγγύη μου. Είναι τρομερό όταν ένα βιβλιοπωλείο απολύει τους εργαζομένους του. Ένα βιβλιοπωλείο είναι ο ναός του πολιτισμού. Αλλά ξέρουμε ότι θέλουν να μας κάνουν να πληρώσουμε την κρίση που έχουν δημιουργήσει οι τραπεζίτες και αυτοί που έχουν τα λεφτά. Εμείς δεν φταίμε και δεν έχουμε καμία ευθύνη για την κρίση. Σας μεταφέρω όλη την αλληλεγγύη μου»
(Από το μπλογκ: Η Λέσχη -φτιάχνοντας τα τετράδια της ανυπότακτης θεωρίας )
(Από το μπλογκ: Η Λέσχη -φτιάχνοντας τα τετράδια της ανυπότακτης θεωρίας )
17 Ιουλ 2011
My train has come from Beirut
Τσαφ τσουφ, τσαφ τσουφ
το τρένο περνά
τσαφ-τσουφ, τσαφ-τσουφ
περνά και σφυρά
του τουουου ....
το τρένο περνά
τσαφ-τσουφ, τσαφ-τσουφ
περνά και σφυρά
του τουουου ....
Τα παιδικά τρενοτράγουδα απ΄ την Ανατολή ως τη Δύση κι απ' το Βορρά ως το Νότο είν' αφελή, δροσερά κι αλαφροϊσκιωτα. Έτσι κι ετούτο που μόλις κατέφθασε απ' την Ανατολή τη Μέση, δωράκι για την Ερμανίτα που γιορτάζει σήμερις.
Τη δροσιά του να 'χεις Ερμανίτα μ', ντάλα καλοκαιράκι...
16 Ιουλ 2011
Φεγγάρι μάγια μου 'κανες (Blue moon baby)
Δεν ξέρω τι λένε οι μύθοι για τ' αυγουστιάτικο φεγγάρι, αλλά τούτο 'δω του Ιούλη, μας πήρε και μας σήκωσε...
Κι οι Cramps μας αποτέλειωσαν :
15 Ιουλ 2011
La Trochita (Patagonia Express )
La Trochita που παναπεί μικρή στενή γραμμούλα στα Αρτζεντινέζικα ήταν κάποτε μια ωραία σιδηροδρομική διαδρομή με ατμοτρενάκι στα τριγύρω της Παταγονίας.
Συνελήφθη (ως ιδέα) το 1935 για να προεκτείνει μια μικρή γραμμή που συνέδεε το Ingeniero Jacobacci με το San Carlos de Bariloche και το 1945 φτάνει στον τελευταίο της σταθμό, την Esquel.
Μέχρι πέντε χρονών η Trochita μετέφερε αποκλειστικά εμπορεύματα και προϊόντα. Μεγαλώνοντας, αναλαμβάνει και επιβάτες, ενώ μέχρι τα σαράντα της είναι ενεργοτάτη. Τα πέρα δώθε της, ζωντανεύουν την περιοχή και γίνεται νάμπερ ουάν επιλογή για μετακινήσεις, εμπόρια, ταξιδάκια καιταλοιπά.
Αν και μικρούλα, στην πορεία αποδεικνύεται λεοντόκαρδη. Μεταφέρει (εκτός των άλλων) υλικά για υδροηλεκτρικά έργα και γέφυρες, βαριά εργαλεία και μηχανήματα.
 |
| El corazón de la Trochita (η καρδιά της Trochita) |
[...]
...και μετά ήρθαν οι τεχνοκράτες...
...και μετά ήρθαν οι τεχνοκράτες...
Η ιδέα να τη θάψουν ζωντανή πέφτει το 1992 και πραγματοποιείται ένα χρόνο μετά, ακολουθώντας την τύχη όλων των τρένων της Αρτζεντίνας, της χώρας με το καλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο στην Αμέρικα Λατίνα απ' τη δεκαετία του '50.
Σήμερα, στην Αργεντινή υπάρχουν ελάχιστα τρενάκια. Τα περισσότερα, αν όχι όλα, αποκλειστικά τα χαίρονται ευποροτάτοι τουρίστες:
13 Ιουλ 2011
Το τρένο με τα δεκάξι βαγονάκια (mystery train - καλοκαιρινό)
 |
| Train arrived, sixteen coaches long Train arrived, sixteen coaches long Well that long black train got my baby and gone |
 |
| Train train, coming 'round, 'round the bend Train train, coming 'round the bend Well it took my baby, but it never will again (no, not again) Train train, coming down, down the line Train train, coming down the line Well it's bringin' my baby, 'cause she's mine all, all mine |
Το τρένο παίρνει το μωρό μου, αλλά μου το ξαναφέρνει πίσω, τραγουδάει ο Έλβις το 1955 ροκαμπιλίζοντας το μπλουζ των Junior Parker και Sam Phillips που γράψανε δυο χρόνια πριν, και το βαφτίσανε Mystery Train.
Η μπλουζ εκτέλεση, μα κι όλες οι άλλες που παίξανε αργότερα, δε μου καθότανε με την καμία Ιούλη μήνα . Στο κάτω-κάτω αν δεν παίξει ροκαμπίλι το καλοκαιράκι πότε θα παίξει; Τον κοψοφλεβάρη που παθαίνουμε βαρυκαρδιές;
7 Ιουλ 2011
"Δε ζωγραφίζω ένα τρενάκι; "
Κάπως έτσι ξεκίνησε ο Στέλιος Μαυρομάτης να ζωγραφίζει τρενάκια. Υποθέτω, χωρίς να φαντάζεται ούτ' ο ίδιος την καταιγίδα που θ' ακολουθήσει:
 |
| 1966 Σύνθεση |
« Το σπίτι όπου εμένα ήταν πίσω από τον επιβατικό σταθμό Θεσσαλονίκης στα λεγόμενα σιδηροδρομικά σπίτια. Είχαν περάσει δυο χρόνια από τότε που είχα εγκατασταθεί με την σύζυγό μου εκεί. Δεν με ενδιέφερε καθόλου το τρένο ως που ένα βράδυ ακούγοντας το σφύριγμα, κάπως κεντρίσθηκα και την άλλη μέρα την ώρα που περνούσε ένα τρένο είπα : «Δεν ζωγραφίζω ένα τρενάκι;». Από εκεί ξεκίνησα και έγινα ο ζωγράφος των τρένων. Τώρα ακόμα ζωγραφίζω τρένα εκτός από αυτήν την περίοδο που ζωγραφίζω το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπως έχω ζωγραφίσει και άλλες περιοχές όπως η Γενεύη, το Άμστερνταμ, η Βενετία , η Σαντορίνη κ.α. Παρόλα αυτά είναι έργα κλειστά μικρές σειρούλες. Η βασική μου δουλεία είναι το τρένο», έλεγε στα σιδηροδρομικά νέα πριν περίπου ενάμιση χρόνο.
 |
| 1972 Βαγόνια |
 | ||
| 1974 Το τρένο |
Ο Στέλιος Μαυρομάτης γεννήθηκε το 1930 στην Πτολεμαΐδα και είναι αυτοδίδακτος. Ξεκίνησε από μικρή ηλικία να ζωγραφίζει συνθέσεις που είχαν να κάνουν με το μέρος που ζούσε. Τη Σαλονίκη δηλαδή.
 |
| 1975 Φθινόπωρο |
 |
| 1975 Σύνθεση |
 |
| 1975 Σύνθεση |
Αυτοδίδακτος, ξε-αυτοδίδακτος, ο τύπος το 'χει! Δε θα έλεγα το ταλέντο ή άλλες παρόμοιες αηδίες, αλλά το μεράκι και την καψούρα , επί το λαϊκότερον.
 |
| 1977 Σύνθεση με κλειδί |
 |
| 1977 Σύνθεση |
 |
| 1978 Σύνθεση |
Τα τρενάκια του έχουν ήχο. Μουσική του θορύβου, σφυρίγματα και ρουθουνίσματα μεταλλικά. Μερικές φορές ψυχρά έως παγωμένα, άλλες φορές καυτά σαν τα καζάνια της κολάσεως.
 |
| 1980 Πλημμύρα |
 |
| 1981 Τοπίο |
 |
| 1983 Σύνθεση |
 |
| 1984 Σύνθεση |
 |
| 1984 Σύνθεση |
Ρεαλιστικότατα, ερωτικά ή αφηρημένα, δεν τα χωράνε οι τέσσερις γωνιές του καμβά.
 |
| 1987 Ερωτικό |
 |
| 1989 Άμποτες |
 |
| 1989 Ανάταση |
 |
| 1989 Σύνθεση |
 |
| 1989 Σύνθεση |
 |
| 1990 Κίρεϊ |
 |
| 1991 Παλιός Σταθμός |
 |
| 1996 Δ. Γούναρη |
 | |
| 1996 Σύνθεση |
 |
| 1997 Κόκκινο Απαγορευτικό |
 |
| 1998 Τοπίο |
 |
| 2000 Σύνθεση |
 |
| 2000 Σύνθεση |
Λίγο βαριά η ανάρτηση σήμερις, αλλά μου ήτανε αδύνατο να διαλέξω μερικούς μόνο πίνακες και να παραλείψω άλλους. Μερικούς τους πήρα απ΄ το Ψηφιακό Αρχείο Τέχνης κι άλλους απ' το Fine art . gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)