Το τραμ το τελευταίο

Τρένα, προαστιακός , λεωφορεία και τρόλλευ δεν τσουλίσουν  σήμερα.

Αντίθετα , μετρό, ηλεκτρικός και τραμ θα κινηθούν κανονικότατα με δεμένους χειροπόδαρα τους οδηγούς.

Το τραμ το τελευταίο , γράφτηκε το 1948 από τους  Σουγιούλ , Αλέκο Σακελλάριο , Κώστα Γιαννίδη και Χρήστο Γιαννακόπουλο και την ίδια χρονιά το τραγούδησε  η Σπεράντζα Βρανά στην επιθεώρηση "Άνθρωποι-Άνθρωποι" που ανέβηκε στο θέατρο Μετροπόλιταν.

Σήμερα όμως (οχι πως αύριο θα άλλαζε κάτι), γουστάρω να τ' ακούσω από τη Μοσχολιού. 

Το βινδεάκι που ακολουθεί έχει εκτός από μουζίκ,  ένα ωραίο ιστορικό περιπάτο στις ράγες του τραμ:

Από τις ράγες του Βελγίου...

Για τσιγάρο και κατούρημα εγώ κατέβηκα, και -μον ντιέ! - μέχρι να γυρίσω βρήκα τις ράγες αδειανές και το τρένο μου φευγάτο. 

Από το παράθυρο μου πέρασε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο και ο μισός χειμώνας. Και λίγο πριν με πάρει ντιπ από κάτω να βλέπω τ' άλλα τρένα να περνούν, σκάει και τούτοδα από μια Κάτω Χώρα. 

Έκατσε ώρα στο σταθμό. Ή τόση, όση χρειαζόμουνα για να προλάβω να μαζέψω μπογαλάκια και διαλέξω το σωστό βαγόνι:

13/1/'13.
απ' τις ράγες του βελγίου, σύντροφοι writers στέλνουν τους αγωνιστικούς προλεταριακούς χαιρετισμούς τους
-μαζί με την υποσημείωση πως ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ.

Όλα συνεχίζονται λοιπόν, κι η Μηχανή στα καλυτερότερα της:

υγ. Η φωτογραφία απ' τις ράγες του Βελγίου είναι απ' εδώ και η αφίσα απ' εκεί.