Pink Freud "The dark side of the mind"

"Μια θάλασσα ροζ τρένα και λευκά κύματα καπνού δεν είναι δα και το πιο εύκολο στην ερμηνεία του όνειρο".

Pink Freud's Dream

Αυτά σκεφτόταν ο κύριος Πινκ καθώς έφτιαχνε το πρωϊνό χοτ ντόγκ και χάζευε απ' το παράθυρο τον Κουνς , το φουσκωτό του κατοικίδιο να φέρνει την εφημερίδα. 

Pink Freud 2

 

 

Άνοιξε λοιπόν τις σημειώσεις του -από ΄κοντα κι ο Κουνς - μπας και βρει κάτι σχετικό στις μελέτες και τα πειράματα:

Dream Theories

Κόλλησε για ώρες. Σα να ταξίδευε με κάποιον άγνωστο, περίεργο επιστήμονα σ' ένα νυχτερινό τρένο. 

Κι ο  Κουνς εκεί. 

Φύλακας άγγελος:

Night Train

Κι από τις δίνες της Έναστρης Νύχτας, τα σουσουραδίσματα του Κουνς, τα τσουκουτσουκου του τρένου αλλά κυρίως τη γεύση του χοτ ντογκ, άρχισε σιγά σιγά να ξεκαθαρίζει το τοπίο,

The Pleasant Horizon

 το βαθύτερο νόημα του ονείρου, 

Pink Freud and The Pleasant Horizon

και φυσικά η ερμηνεία του.

Φανταστικό απόσπασμα από την "Ποπ Ερμηνεία των  Ονείρων" του Πινκ Φρόυντ με αφορμή μια έκθεση που γίνεται αυτές τις μέρες στn Νέα Υόρκη στην γκαλερί ART 3, η οποία γκαλερί είναι πέντε λεπτά με τα πόδια απ' το σταθμό Morgan Avenue. 

Ο καλλιτέχνης λέγεται Andre von Morisse και η έκθεση Pink Freud and the pleasant horizon. 

Πληροφορίες εδώ:

Οράν 194. ...

"Λίγο αργότερα, στο σταθμό, την τακτοποίησε στο βάγκον λι. Εκείνη κοίταζε το κουπέ.

-Είναι πολύ ακριβό για μας, έτσι δεν είναι; 

-Έτσι πρέπει, για σένα, απάντησε ο Ριέ.

-Τι είναι αυτή η ιστορία με τα ποντίκια;

-Δεν ξέρω. Κάτι παράξενο συμβαίνει, αλλά θα περάσει. "

Ο γιατρός Μπερνάρ Ριέ αποχαιρετάει τη γυναίκα του που φεύγει για ένα σανατόριο στο βουνό. Ο ίδιος παραμένει στο Οράν:

" Το Οράν είναι μαλλον μια ανυποψίαστη πόλη , μ' άλλα λόγια , μια πόλη τελείως μοντέρνα . Κατά συνέπεια, δεν είναι απαραίτητο να διασαφηνίσουμε με ποιό τρόπο ερωτεύονται στον τόπο μας. Οι άντρες και οι γυναίκες είτε καταβροχθίζονται βιαστικά σ' αυτό που αποκαλούμε ερωτική πράξη , είτε βυθίζονται σε μια μακροχρόνια συνήθεια για δύο. Ανάμεσα σε τούτα τα άκρα, συχνά δεν υπάρχει μέση οδός. Ούτε κι αυτό είναι πρωτότυπο. Στο Οράν , όπως και αλλού , από έλλειψη χρόνου και σκέψης, οι άνθρωποι είναι αναγκασμένοι ν' αγαπιούνται δίχως να το ξέρουν."

Στη λαϊκή συνοικία του Μπελκούρ, στο Οράν της Αλγερίας πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο μικρός Αλμπέρ (Καμύ) μαζί με την σχεδόν κουφή μητέρα του, την απουσία του πατέρα του που σκοτώθηκε στα χαρακώματα του Μάρνη το 1914 ένα χρόνο μετά τη γέννηση του, μια αυταρχική γιαγιά και τα ξαδέλφια του. 

Στις αλάνες της γειτονιάς έπαιζε με τους φίλους του ποδόσφαιρο, πάντα τερματοφύλακας.  Λαθρεπιβάτης στο τραμ αλώνιζε τις μουσουλμανικές συνοικίες κάνοντας την έξοδο του στον πραγματικό κόσμο και ώριμος πια θα δήλωνε για τους Άραβες της Αλγερίας : "Σε επίπεδο πολιτικής , θα ήθελα να τονίσω ότι ο λαός αυτός υπάρχει και δεν είναι μια ανώνυμη θλιβερή μάζα που μπορούν οι Δυτικοί να μη σέβονται..." 

Το απόσπασμα στην αρχή αρχή είναι από την Πανούκλα , το καλύτερο για τα γούστα μου βιβλίο του.

Πως μου 'ρθε τώρα ο Καμύ και το τρένο είναι μια ιστορία συνειρμών. Δανείστηκα ένα βιβλίο του απο μια βιβλιοθήκη και είχε πολύ έντονη τη μυρωδιά του τσιγάρου. Κοίταξα στις ημερομηνίες δανεισμού και διαπίστωσα πως μόνο άλλος ένας το 'χει δανειστεί και μάλιστα πριν μια δεκαετία. Κάποιος θεριακλής. Όπως ο ίδιος ο Καμύ σ' εκείνη η φωτογραφία στο τρένο:

Μεταμόρφωση

Η μεταμόρφωση , μια από τις πιο χαρακτηριστικές ιδιότητες του χρόνου (και του τόπου) σκάει σήμερα  δεκαεφτά νοέμβρη του σωτηρίου έτους 2015  με κάτι ελικόπτερα ν' ακούγονται στο βάθος. Και λιγάκι πιο κάτω απ' αυτό το βάθος κάτι ψίθυροι ανδρών και γυναικών μικρών παιδιών επίσης, φτιάχνουν τα υπόγεια ηχητικά εφέ της ιστορίας της Δύσης όπως αυτή κυλάει στις ράγες ετούτου του ντουνιά.

Γραμμές του τρένου σε έναν σταθμό στην ουγγρική πόλη Μπίτσκε

Η μεταμόρφωση λοιπόν  ήταν η αρχική ιδέα για τούτη την ανάρτηση αλλά πέρα απ' τα ειδυλλιακά τοπία με τρενάκια στην Ευρώπη που ακολουθούν, ήταν αδύνατο να επανέλθω (κάπως αλλιώτικη απ' ότι πριν τρία σχεδόν χρόνια) χωρίς να κάνω έστω κι αυτή τη μικρή νύξη γι' αυτό που συμβαίνει σε μια χώρα της Ανατολής. Με τα χεράκια των Δυτικών βουτηγμένα στο αίμα να "καλωσορίζουν" με δακρυγόνα και γκλόπ εκείνους που ξεσπίτωσαν. 

...
 

Από το καλοκαίρι στο φθινόπωρο  στη Σκοτία στη Glenfinnan Viaduct οι αλλαγές, η μεταμόρφωση και το τρενάκι που συνεχίζει το ίδιο δρομολόγιο: