Το τρενάκι του Ζακ (του Πρεβέρ)

Γεννήθηκε ακριβώς το 1900 κι από μικρός-μικρός την έβρισκε να γράφει ποιήματα. Στα είκοσι του συνάντησε τυχαία το σουρεαλισμό και τον έκανε κολλητό γιατί ταίριαζε με το αντισυμβατικό του χαρακτήρος του. 

Γενικά, το άτομο είχε ένα θέμα με το μιλιταρισμό, τις αρχές, τα πολλά-πολλά ηθικιστικά και βεβαίως βεβαίως με το παπαδαριό. Οπότε, άνετα θαρρώ, μπορεί να φανταστεί κανείς που περίπου ήτανε πολιτικά. 

Ο μεσιέ Jacques Prévert είναι απ' τους σημαντικότερους γάλλους ποιητές του προηγούμενου αιώνα, εξέδωσε καμια δεκαριά και κάτι  ποιητικές συλλογές, έγραψε σενάρια και διαλόγους για τον κινηματογράφο και πολλά απ' τα ποιήματά του μελοποιήθηκαν απ' τον άλλο μεσιέ Joseph Kosma.

Το En sotrant de l' école (Βγαίνοντας απ' το σχολείο) είναι απ' τη συλλογή Histoires που εκδόθηκε το 1946 και το βρήκα μεταφρασμένο στο βιβλίο της Νεοελληνικής λογοτεχνίας της Β' Γυμνασίου που διδασκότανε πριν δυό χρόνια. Δεν ξέρω αν υπάρχει στο φετινό... αλλά αν υπάρχει μην το λέμε και πολύ-πολύ γιατί θ' αποξυνίσει η Αννούλα και του χρόνου θα το πετσοκόψει. 

Βγαίνοντας από το σχολειό μας

Βγαίνοντας από το σχολειό μας

Συναντήσαμε
Ένα μεγάλο σιδηρόδρομο
Γύρω τριγύρω από τη γη μας
Σ΄ένα χρυσό βαγόνι

Και γύρω από τη γη μας
Συναντήσαμε
Τη θάλασσα να κάνει τον περίπατό της
Μαζί με τα κοχύλια της
Με τ΄αρωματισμένα της νησιά
Με τα ωραία της ναυάγια
Και με τους καπνιστούς της σολομούς

Και συναντήσαμε
Πάνω απ΄τη θάλασσα
Τ΄αστέρια που μαζί με το φεγγάρι
Με ιστιοφόρο ταξιδεύανε
Για Ιαπωνία
Κι ακόμα συναντήσαμε τους τρεις σωματοφύλακες
Που με τα χέρια γύριζαν
Τη μανιβέλα ενός μικρού υποβρύχιου
Κι εκείνο βυθιζότανε
Ψάχνοντας αχινούς

Κι όταν γυρίσαμε στη γη μας
Συναντήσαμε
Πάνω σ΄εκείνη τη γραμμή του σιδηροδρόμου
Ένα σπίτι
Που γύρω από τη γη όλο γύριζε
Και γύρω από τη θάλασσα
Και προσπαθούσε να ξεφύγει απ΄το χειμώνα
Που το κυνηγούσε

Αλλά εμείς πάνω στο σιδηρόδρομο
Αρχίσαμε να τρέχουμε να τρέχουμε
Πίσω από το χειμώνα
Ώσπου στο τέλος τον πατήσαμε
Κι έτσι το σπίτι πια σταμάτησε να τρέχει

Κι η άνοιξη που ήταν σταθμάρχης
Βγήκε και μας χαιρέτησε
Μας ευχαρίστησε

Και τότε τα λουλούδια όλης της γης
Βαλθήκανε να σπρώχνουν
Από παντού το σιδηρόδρομο
Κι εκείνος πια δεν ήθελε να προχωρήσει
Από φόβο μήπως τα πατήσει

Κι έτσι κι εμείς
Γυρίσαμε πια πίσω με τα πόδια
Γύρω τριγύρω από τη γη
Γύρω τριγύρω από τη θάλασσα
Και γύρω από τον ήλιο
Το φεγγάρι και τ΄αστέρια
Με τα πόδια
Και με τα πόδια και με τ΄άλογα και μ΄αυτοκίνητα
Και τέλος με ιστιοφόρα.

 Όπως προείπα, σε πολλά απ' τα ποιήματά του έβαλε μουζίκ ο Kosma και τα 'κανε τραγούδια. Έτσι έκανε και σε τούτο και το 'δωσε μετά στον Yves Montand να το ερμηνεύσει: 

 

Κατά τ' άλλα... 

Καλή μας Σουρεαλιστική Χρονιά...