Η Martine γεννήθηκε το 1954 στο Βέλγιο και μέχρι το 2010 που κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος με τις περιπέτειες της, δεν μεγάλωσε καθόλου. Mεταφράστηκαν σε πολλές και διάφορες γλώσσες, ενώ η μικρά βαφτιζόταν με πιο οικείο όνομα για τα παιδιά των χωρών που θα τις διάβαζαν : Ζάνα για τα Αλβανόπουλα, Ντέμπυ για τα Αμερικανόπουλα, για τα Ιταλάκια Κριστίνα, τα Μακεδονάκια Μαπούκα , Ανίτα για τα Πορτογαλεζάκια, για τα Τουρκόπουλα Αϊσεγκίλ.
Ο μεσιέ Gilbert Delahaye έγραψε τις ιστορίες της μέχρι το 1997, ο Marcel Marlier έκανε τις εικονογραφήσεις και οι εκδόσεις Casterman ανέλαβαν τα υπόλοιπα.
Γενικά η μικρά έχει πάει παντού, πάντα μαζί με τον αγαπημένο της Παταπούφ ένα σκυλάκο που την ακολουθεί στα βουνά , τα καράβια, στα δάση , ακόμα κι όταν κάνει μπέιμπυ σίτινγκ.
Το αλμπουμάκι που μας ενδιαφέρει τώρα, εμάς τους τρενοβλαβείς, κυκλοφόρησε το 1978 και ο τίτλος αυτού Martine prend le train ( Η Martine παίρνει το τρένο).
Είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύει μόνη της, χωρίς τους γονείς της, και μάλιστα μαζί με τον μικρότερο της αδελφό Jean. Πηγαίνουν να δουν τους θείους τους που ζουν κοντά στη θάλασσα κι εκεί πάει μόνο τρένο:
Πατατούφ, Πατατούφ!
ΑπάντησηΔιαγραφή♥♥♥!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήεμείς γιατί δεν είχαμε martine?
ΑπάντησηΔιαγραφήθα την έλεγαν μάλλον κατερίνα ή μαρία
και το τραίνο θα πήγαινε στο ξυλόκαστρο ή στον πλαταμώνα