Τα σκουριασμένα τρένα κι η Kασσάνδρα

 " Τα μοντέλα δεν είναι άνθρωποι" λέει ένα σύνθημα στη γειτονιά μου. Κι εγώ λέω πως  ο συνθηματογράφος είναι ο κλασικός ντιπ άσχετος που κάνει τον ξερόλα: 

ΕΪ.  Μοντέλα δεν είναι μόνο το Nokia E72 και το Citroën C3 αλλά κι όλοι εκείνοι - εκείνες κυρίως- που στήθηκαν ακούνητοι, αμίλητοι, αγέλαστοι και ξεπατώθηκαν για να φτιάξουν οι ευαισθητούληδες καλλιτέχνες τα αριστουργήματά τους. Και οι οποίοι ευαισθητούληδες καλλιτέχνες ζωγράφοι, γλύπτες, φωτογράφοι κι άλλοι που δε θυμάμαι τώρα, συνήθως κοτσάρουν στο έργο την ονοματάρα τους ή τον τίτλο.  Όσο για το μοντέλο,  κανείς δεν ξέρει -και δεν  πρόκειται να θα μάθει-  ούτε τί σκατά μπορεί να το βασάνιζε ψυχή τε και σώματι τις ώρες της ξεπάτωσης, ούτε για τη ζωή του, ούτε  -έστω-  το γαμημένο τ' όνομά του. 

ΜΠΙ.  Ονόματα δε λέμε, φόρα παρτίδα ζωές δε βγάζουμε, υπολήψεις δε θίγουμε αλλά περί ψυχής τε και σώματος, θαρρώ πως κάτι μπορώ να ακροθίξω: 

Γυμνός- γυμνή  μπροστά σε ντυμένους μπορεί να είναι ένα άσχημο όνειρο,

μπορεί να είναι μια ταινία 

"Naked" Mike Leigh , 1993

μπορεί να είναι ένα "Γεύμα στο γρασίδι" ,

"Le déjeuner sur l' herbe" Edouard Monet, 1962-63

 

  μπορεί να είναι το "Ατελιέ του ζωγράφου" ,

"L' atelier du peintre" Gustave Courbet, 1855

μπορεί  στο τέλος- τέλος , να είναι η δουλειά σου. 

Κι αν δεν τρέχει και τίποτα με τη γύμνια, μιας κι η αμηχανία εύκολα ξεπερνιέται ( όταν την παραδέχεσαι )  τρέχουν πολλά με το σώμα,  που μαθημένο δεν είναι να βαράει προσοχές γιατί έτσι κατέβηκε του νου. 

ΣΙ.  Μα,  αυτά που τρέχουν πιο πολύ, είναι πως θα 'ρθει μια μέρα που καλλιτέχνες και λοιπές διοικητικές και δημοκρατικές δυνάμεις θα σου τρίψουν στη μούρη πως  ο ρόλος σου σε τούτη την εργατοκοινωνία δεν είναι σαν κάθε άλλου μαλάκα που δουλεύει αλλά  το συμπληρωματικό υλικό , το έμψυχο,  μεταξύ των άψυχων πινέλων, καβαλέτων, λαδιών και πηλών. Κι αν λένε τώρα «υλικό» είναι γιατί θαρρούν πως μ' ένα ζευγάρι εισαγωγικά ξεπλένουν τα χεράκια τους απ' τις βρωμιές που χρόνια τώρα σκάλιζαν. 

ΝΤΙ.  (τελευταίο κι εντός θέματος) Από τρένο σε τρένο e- περιφερόμενη,  έπεσα σ' ένα τύπο που κάνει την εξαίρεση. Που όχι μόνο τράβηξε τρεις γαμάτες φωτογραφίες την Κασσάνδρα και το σκουριασμένο τρένο, αλλά φρόντισε να μας πει τ' όνομα της κοπέλας με το πράσινο φόρεμα, την κόκκινη ζακέτα και το μακρύ κολιέ: 

Rusty train looking to the past

Rusty train looking outside

Rusty train looking forward

 Η Cassandra Mello εκτός απ' το μοντέλο σε ρόλο σκουριασμένου τρένου είναι και φωτογράφος. Εδώ θα βρείτε τα όσα έχει τραβήξει. 

Κι εδώ η σελίδα του  André Cherri, του εξαίρεση - εξαιρετικού φωτογράφου. 

Εξαιρετικά αφιερωμένο στους ανθρώπους που είναι και μοντέλα...