20 Νοε 2011

Σήμερα τραγουδάει ο Χάουζ


Ο Hugh Laurie γεννήθηκε στην Οξφόρδη τέλη του πενήντα. Μεγαλώνοντας σπούδαζε διάφορα πράγματα, έκανε κωπηλασία και παρέα την Emma Thompson. Η Έμα λοιπόν ( που μεταξύ άλλων,  έπαιξε τη δικηγόρο του υιού στο Eις T' Όνομα Του Πατρός ) τον έσπρωξε και κύλισε κι αυτός στο βούρκο του κινηματογράφου. 

Ξεκίνησε με κωμωδίες σαν τη Μαύρη Οχιά και στη συνέχεια το γύρισε σε πιο σοβαροκοινωνικοδραματικές ταινίες όπως η Λογική Κι Ευαισθησία. Τελικά όμως βρήκε το ρόλο που μάλλον του ταιριάζει περισσότερο απ' όλους: 

Αυτόνανε του Ντοκτόρ Γκρέγκορυ Χάουζ στη σειρά House (Ιατρικές Υποθέσεις)όπου όλα συμβαίνουν σ' ένα φανταστικό νοσοκομείο στο Νιού Τζέρσευ, με τον Χάουζ να είναι επικεφαλής μιας ομάδας γιατρών που πρέπει να κάνει διαγνώσεις. Και μάλιστα σε ασθενείς που κανένα άλλο νοσοκομείο δεν κατάφερε να κάνει, επειδή πολλοί απ' αυτούς λένε μπούρδες για τα συμπτώματα ή ψέμματα για το ιστορικό τους. 

Ο ίδιος ο Χάουζ είναι ντιπ αντισυμβατικός τύπος, αλλά σούπερ διαγνωσιολόγος. Με τους ασθενείς είναι καχύποπτος και επιθετικός, γι'αυτό και δεν τον πολυαφήνουν  μαζί τους,  ενώ με τους συναδέλφους του σχεδόν αντικοινωνικός, αλλά για κάποιο λόγο όλοι τον ανέχονται. Καταπίνει τρελές ποσότητες οπιούχα παυσίπονα Vicodin για ένα  πόνο που χει στο πόδι και τον αναγκάζει να περπατάει με μπαστούνι. 

Αλλά όπως φαίνεται και στη φωτογραφία παραδίπλα, όταν ο Χιού Λώρι δεν παίζει τον Χάουζ, παίζει (τάχαμου) κιθάρα με το μπαστούνι (που λέγαμε). 

Στην πραγματικότητα βέβαια εκτός από κανονική κιθάρα παίζει και πιάνο, ντραμς, σαξόφωνο και φυσαρμόνικα.

Επίσης τραγουδάει.  

Και εδώ είναι το θέμα μας σήμερις που 'ναι Κυριακή. 

Τη Δευτέρα που μας πέρασε λοιπόν, στις 14 Νοέμβρη μήνα, κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ Let Them Talk με κλασικά μπλουζ τραγούδια σε κάποια απ' τα οποία,  όχι μόνο τραγουδάει αλλά παίζει πιάνο και κιθάρα. 
Μια από τις εκδόσεις του άλμπουμ έχει και το τραγουδάκι που μας αφορά. Πρόκειται για το Waiting For A Train ,  διασκευή (καταπληκτική) στο κομμάτι του Jimmie Rodgers που το 'φτιαξε το 1928. 



Το τραγουδάκι είναι αφιερωμένο στην Ινδιάνα που μου το σφύριξε. Όσο για το Waiting For A Train και το Jimmie,  θα τα πούμε και στο μέλλον.   

Και τέρμα η πολυλογία. 

Τώρα τραγουδά ο Χάουζ:




8 σχόλια:

  1. Το χαμίνι της Ζαϊμη20 Νοεμβρίου 2011 στις 9:53 π.μ.

    Ανάρτηση για Όσκαρ. Αγαπάμε ντόκτορ Χάουζ με τρέλλα.
    Όμως.
    Το υπεροχογαματοκαταπληκτικό waiting for a train δεν περολαμβάνεται σε καμία από τις εκδόσεις του Let Them Talk. Είναι additional track για την προώθηση του σούπερ-ντούπερ-ουάου δίσκου και, μάλλον, θα μπει στον επόμενο δίσκο, αν τέτοιος υπάρξει.
    Χαιρετώ σε Dj KCrit

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χμμμμμμμμ!!!!!
    ωραιο Κυριακάτικο -αργόσχολο- πρωινό ...
    μετά απο μια επισης αργόσχολη νυχτα Σαββάτου και δεν εχω... παρα να ευχαριστήσω για την αφιέρωση...

    και οπως λέει και το τραγουδι σε ελευθερη μετάφραση (!)....
    Αναρωτιέμαι γιατί να είναι κρύα η νύχτα,
    Μάλλον πρέπει να γερνάω,
    Φαίνεται ότι θα πρέπει να περιμένω λίγο ακομη...
    Τι στο διάολο... βαριεμαι!!
    Τι είναι αυτό εκεί στη σιδηροδρομική γραμμή;
    Μοιάζει με το παλιό καφέ παπούτσι μου
    ......
    Στην ιδια διαδρομή,
    την απαλλαγμένη απο το πόνο,
    βαδιζοντας προς μια φωτεινή στιγμή,
    Αναμένοντας για ένα τρένο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το έμαθα χάρη στην ΙΝΔΙΑΝΑ και το ακούω τώρα, πανέμορφο για κυριακάτικο απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαμίνι της Ζαϊμη: Ελπίζω να υπάρξει και επόμενος λοιπόν! Και να λέγεται Waiting for a train για να χω άλλη μια καλή αφορμή να τον βολέψω πάλι σ' ενα βαγονάκι ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ινδιάνα: Εδώ που τα λέμε, καλύτερα να περιμένεις αργόσχολα ένα τρένο, παρά να τρέχεις σαν τον παλαβό στις κυλιόμενες και μόλις φτάσεις στις αποβάθρες ... να 'χει μόλις κλείσει τις πόρτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. stelli: Χαίρομαι που το φχαριστήθηκες και μερσώ σε ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επίσης έκανε πολύ παρέα (κι εκμπομπές) με τον Στίβεν Φράι, έναν εξαιρετικό κωμικό, με τον οποίο ξανασυναντήθηκαν στο Μπλακάντερ

    Κι έχει γράψει κι ένα (καλούλι) αστυνομικό, το «Μην πας ποτέ στην Καζαμπλάνκα». Μόνο που το κείμενο ξεχειλίζει από τις εξυπνάδες του και τις ατάκες του και δυσκολεύει την πλοκή. Θέλει η π**** να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει, δλδ.

    Και bonus: πώς γεννιούνται τα τρενάκια στη Ρωσία
    http://englishrussia.com/2011/11/24/one-of-the-largest-locomotive-construction-factories-in-russia/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλά πότε τα κάνει όλ' αυτά το άτομο ρε; Στα διαλείμματα απ' τα γυρίσματα γράφει το βιβλίο του και κάνει πρόβες στα τραγούδια;

    Το τρενομαιευτήριο είναι μούρλια. Παίρνει σειρά για βαγονάκι λέμε ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή