Ξενύχτι, αλκοόλ, άδεια πακέτα, απρόσμενες συναντήσεις, ανόητες και νοητές αγάπες, έρωτες δίχως όμορφα λόγια, και ..."δεν την παλεύω να μη σε δω ούτε να μη σε περιμένω".
"Στο άδειο μου πακέτο", αυτή η λαϊκή πανκιά που γράφτηκε απ' τη Μαρί Μωραΐτη, είναι απ' τα πιο αλήτικα ερωτικά τραγούδια που παίξανε έβερ. Ο Αλέξης Παπαδημητρίου πήρε πάνω του τη μουσική και ο Φίλιππος Νικολάου το ερμηνεύει πρώτη φορά το 1986:
Τέλη του προηγούμενου αιώνα, σε μια γειτονιά της Αθήνας μια παρέα από μεθυσμένα ξωτικά ξεκινάει να παίζει μουσική.
Μεθυσμένα Ξωτικά, που συναντήθηκαν στο Μπραχάμι κι έκτοτε γυρνοβολάνε με λάιβ σε πλατείες, σχολές, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Η μουσική τους είναι ΠανκΧιπΧοπ ή όπως λένε οι ίδιοι, punk hop που με λίγη φαντασία μπορεί να 'ναι και punk hope.
Τον Ιούνη που μας πέρασε λοιπόν, η παρέα έβγαλε το τελευταίο της άλμπουμ. "Θεριεύοντας" είναι τ' όνομα του και σ' αυτό υπάρχει διασκευασμένο το Στο άδειο μου πακέτο. Ή όπως λένε τα ίδια τα Ξωτικά στο σάιτ τους (εδώ), "πρόκειται για μια διασκευή ενός αληθινά λαϊκού, αντισυμβατικού μανιφέστου,που χωρίς δεύτερη σκέψη προτιμά το περιθώριο από την κανονικότητα και την αλητεία από τον καθωσπρεπισμό."
ρισπέκτ και πάλι ρισπέκτ.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα καταθέσω μονάχα μια "ενστασούλα"
η βέρσιον του ΘΕΟΥ Φίλιππα που έβαλες είναι η "βαρειά". Στον δίσκο "Τι Γλυκιές που είναι οι Γυναίκες" (1986), όπου το διαμάντι πρωτοπαρουσιάστηκε (όπως ορθότατα αναφέρεις), παίζει η πιο τσαχπινογαργαλιάρικη εκτέλεση. Και είναι το μοναδικό ζεϊμπέκικο που χορεύω. Και χίλια θενκς.
http://www.youtube.com/watch?v=Cv7HeQXKtUY
Α! Αυτό με τη πρώτη βερσιόν δεν το ήξευρα. Νόμιζα πως είναι η βαρειά η πρώτη ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως και να 'χει το άσμα τα σπάει. Δε μπορώ να φανταστώ άθρωπο που να μην τον έχει πάρει και σηκώσει.
(Εχμ ίσως κανένα ξυνίλα αντιπαθητικό αντικαπνιστή, τώρα που το ξανασκέφτομαι )