Le Poinçonneur Des Lilas

Το πρώτο τραγούδι απ' τον πρώτο δίσκο του μεσιέ Lucien Ginsburg,  σήμερις.

O ελεγκτής στο σταθμό "Les Lilas" τα χει φτύσει όλη μέρα στο υπόγειο να τρυπάει εισιτήρια. Χιλιάδες εισιτήρια, χιλιάδων αδιάφορων επιβατών.

Και στο τέλος της βάρδιας, γύρω απ' τα πόδια του έχει μαζευτεί ένας σωρός από μικρά στρογγυλά χαρτάκια, κομφετί που του τη δίνουν ακόμα περισσότερο. 

Όταν είναι στις καλές του μέρες προσπαθεί να ονειρευτεί πως την κοπανάει μ' ένα καράβι. Αλλά στις ανάποδες, σκέφτεται πως αντί να τρυπάει εισιτήρια θα μπορούσε να τρυπήσει το κεφάλι του και μετά να μπει σε μια μεγάλη τρύπα. 

Γενικώς, χάλια η κατάσταση για τον κύριο ελεγκτή τις εποχές που δεν υπήρχαν ακυρωτικά μηχανήματα. Τώρα που υπάρχουν όμως, οι ελεγκτές είναι χαρούμενοι, χαμογελαστοί, ευγενικοί και παναπόλα ανθρώπινοι. Ενώ και οι επιβάτες -όπως είναι φυσικό κι επόμενο-  τους αγαπούν και τους χαρίζουν πασχαλίτσες ή  μαργαρίτες ή γαμωσταυρίδια όταν τους συναντάνε. 

Κοντολογίς, ή έτσι ή αλλιώς, χάλια η δουλειά του ελεγκτή.

Ο Lucien Ginsburg, γνωστότερος (μάλλον) ως Serge Gainsbourg,  ο ασχημούλης κύριος με το τσιγάρο παραπάνω,  γεννήθηκε στο μεσοπόλεμο από μαμά και μπαμπά ρωσοεβραίους μετανάστες στο Παρίσι. Και γαμώ τις τύχες δλδ με τέτοια φαμίλια να περάσει απαρατήρητος την εποχή που οι φασίστες αλώνιζαν στη Γαλλία. 

Ένυγουέη, ο μικρός Serge όχι μόνο κατάφερε να τη βγάλει, αλλά γύρω στα τριάντα έβγαλε και τον πρώτο του δίσκο. "Du chant à la une!" το όνομα αυτού,  που κυκλοφόρησε το 1958 και η μεγάλη του επιτυχία ήτανε το τραγούδι του ελεγκτή (που λέγαμε) .  

Από τότε κι ύστερα, ο Serge ξεσάλωσε! Αντισυμβατικός,  ερωτιάρης, προκλητικότατος, και μες τις ακολασίες: σεξ, ντραγκς, ποπ, αλκοόλ και κάπνισμα, διεκδικεί πρωτιά στο πιο λογοκριμένο τραγούδι του αιώνα που πέρασε. Το «Je T’Aime…Moi Non Plus» που έκανε τον Πάπα να βγάλει αφρούς, και τους καθωσπρέπειδες να το απαγορεύσουν μη κι αμαρτηθούν τ'αυτιά, τα μάτια και τα λοιπά όργανα των συμπατριωτών τους.

[...]

O Serge πέθανε το Μάρτιο του 1991.Όπως με πληροφόρισε η συντρόφισσα αΚανό, ο τάφος του, που βρίσκεται στο νεκροταφείο του Montparnasse είναι σκεπασμένος με εισητήρια που αφήνουν οι θαυμαστές του. 

 Βουαλά και οι αποδείξεις (δια χειρός αΚανό):