Je prends des trains à travers la plaine...
Με το μεσιέ Alain Bashung συστηθήκαμε το καλοκαίρι πέρυσι... ένα χρόνο μετά που πέθανε.
Ψαχουλεύοντας τα της ζωής του και κυρίως , τα της μουσικής του, μετά μεγάλης μου χαράς έπεφτα σε τραγουδάκια που, συχνά με τρένα φεύγανε, ερχότανε, βολτάρανε, διασχίζανε, κάνανε και ράνανε.
Και δεν έφτανε αυτό, παρά προσέχοντας λίγο περισσότερο τους στίχοι, οι εικόνες που τράβαγαν μου μοιάζανε με πίνακες του Ντε Κίρικο. Έδεσε λοιπόν το γλυκό και ο Alain άρχισε τις αρμένικες βίζιτες στη σιντιέρα μου.
Σήμερα, παρόλο που μπαίνει ο ψεύτης μήνας, δε θα παίξει το τραγουδάκι του τίτλου γιατί είναι δώρο και "το δώρο δε χαρίζεται" που είπε κι ο Νίτσε . Θα παίξουνε οι "μπλε κουβέντες" που κι αυτές ψέμματα είναι αν τις βλέπεις με σκατί γυαλιά , μα αν φορέσεις τα φούξια, είναι οι αλήθειες καθεμιανού που τις λέει (ή που θέλει να τις ακούσει) .
Το "Les mots bleus" είναι τραγούδι του Christophe απ' τον ομώνυμο δίσκο , που βγήκε το 1974 και τους στίχους έχει γράψει ο Jean- Michel Zarre. (Ναι! Ο Michel Zarre). Επειδή όμως συμφωνώ απολύτως με τον Christophe που λέει πως η διασκευή του τραγουδιού από τον Alain είναι καλύτερη, γι' αυτό και θα παίξει η Alain βερσιόν. Και τα Ντεκιρίκεια τραγουδάκια θα έμπουν στο μέλλον...
Αφιερωμένο σ' αυτόνανε που έκαμε τις συστάσεις. Ξέρει αυτός ;-)
Yπέροχο!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή