Το πλήθος, τα μεγάφωνα, οι αποχαιρετισμοί
το πρόσωπό σου ακίνητο στο παράθυρο του βαγονιού
των διπλανών παραγγελίες και υποσχέσεις-
όλα σα να είχαν προβλεφτεί από σκηνοθέτη.
Κι άξαφνα θυμήθηκα το Χρίστο, στην Αθήνα
όταν με πήγε να δούμε τη “Σύντομη συνάντηση”.
Ο αγαπημένος φίλος, έπειτα εχθρός, έπειτα ξένος,
η παλιά ταινία, τώρα δεν παίζεται σχεδόν ποτέ,
εσύ, που άρχισες να μεταβάλλεσαι σ’ ανάμνηση
ακόμα πριν το τρένο ξεκινήσει.
Τίτος Πατρίκιος - Παραμορφώσεις 1951-1963
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου