Αερότρενο θα πάρω, να ρθω πάλι να σε βρω.

Το Δεκέμβρη του 1919, δημοσιεύεται στο περιοδικό Popular Science η φοβερή ιδέα του παριζιάνου εφευρέτη Francis Lauer: Το αερότρενο. 

Το αερότρενο, σχήματος αυγού είναι ένας ωραίος συνδυασμός αεροπλάνου και τρένου που κινείται σε μια ράγα και αποτελείται από τέσσερις θαλάμους. Ένα για τις αποσκευές, ένα για καμιά τριανταριά επιβάτες, ένα για τη μηχανή και ένα μικρό κουβούκλιο για το μηχανοδηγό-πιλότο. Για την οδήγησή του, ο μηχανοδηγοπιλότος αρκεί να πασπατέψει το μοχλό που θ' ανοίξει τα φτερά...κι έφυγε.

Αυτός ο ωραίος συνδυασμός βέβαια είχε κάποιες πρακτικές ατέλειες: Για να κινηθεί τούτο το πράμα θα 'πρεπε η προπέλα του να είναι τόοοοοοοση (μετά συγχωρήσεως) ενώ τα φτερά θα του κόβανε τη φόρα. Για να μην πω για τη θεμελίωση, που θα κόστιζε ένα κάρο λεφτά. 

Γι 'αυτό, τούτη η μελέτη στον αεροσιδηροδρομισμό έμεινε στο ράφι και ο μπάρμπα Francis Lauer δεν έγινε ποτέ διάσημος εφευρέτης σαν τον Έντισον, ας πούμε.
  
Βέβαια, αν δε με απατά η μνήμη μου και δεν ήταν ληγμένα αυτά που ήπια για να μη φρικάρω στη διάρκεια της πτήσης, είχα μπει σε ένα τέτοιο τρένο (που όμως δεν είχε φτερά) κάπου 'κει γύρω στο Χίθροου.  Αλλά είπαμε...μπορεί και να 'μαι απατημένη ή και, η φαντασία μου να φταίει...