Τρενάκια παρατημένα στο έλεος του χωροχρόνου που χουν στην καμπούρα τους ποιος ξέρει πόσες χιλάδες χιλιόμετρα, πόσες χιλιάδες τόνους εμπορευμάτων αλλά κυρίως, πόσα μιλιούνια ανθρώπους μ' αποσκευές τίγκα στην ελπίδα, την αγωνία, την απογοήτευση, τον έρωτα ή τη λαχτάρα.
Οι Τρύπες πάντως, κάτι τέτοιες ιστορίες τις είδαν αλλιώς. Φορέσανε τα ροζ γυαλάκια τους κι άρχισε το τρένο να κυλάει, να κυλάει, να κυλάει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου