Τον κύριο με τη μαυρόγατα αγκαλιά θα τον συναντήσουμε πολλές φορές εδώ μέσα γιατί είναι υπεραγαπημένος μου.
Γεννήθηκε το 1920 σ' ένα προάστιο του Σικάγο και έχει γράψει απίθανα μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα μυστηρίου, φαντασίας, τρόμου και επιστημονικής φαντασίας.
Ίσως οι παλιότεροι να θυμούνται εκείνη την ωραία σειρά στην έιτις κρατική τηλεόραση, που ξεκίνησε μόλις ξεμείναμε από Zώνη του Λυκόφωτος. Μικρές ιστορίες με απρόβλεπτο τέλος: "Ιστορίες του Μπράντμπερι" ή κάπως έτσι, λεγότανε.
Ο Ray Bradbury αρνείται να ταξιδέψει μ' αεροπλάνο, λατρεύει (εκτός απ' τις γάτες) τα τρένα, και το '68 γράφει στο περιοδικό Life ένα άρθρο με τίτλο: " Όποιος είναι φίλος των τρένων, είναι και δικός μου φίλος"
Η πρώτη αναρτησούλα λοιπόν , για το φίλο μου το Ray έχει να κάνει με ένα πολύ πολύ μικρό διηγηματάκι του. Δημοσιεύτηκε το '55 στο περιοδικό Esquire και ο τίτλος του είναι " Ο Δράκος".
Βρισκόμαστε στο Μεσαίωνα και δυο ιππότες έχουν αποστολή να σκοτώσουν ένα δράκο που είναι τεράστιος και τρομακτικός, βγάζει καπνούς απ' τα ρουθούνια κι έχει ένα μόνο μάτι. Οι γενναίοι ιππότες τον παραμονεύουν και τον ακούν να πλησιάζει...
Το διήγημα στ' αγγλικά βρίσκεται εδώ. Το βιντεάκι παρακάτω είναι κόμικ φτιαγμένο από τον Edilberto Pineda πάνω στο Δράκο και θαρρώ πως θα είναι κατανοητό ακόμα και σε όσους δεν κατέχουν τα ηγγλέζικα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου