Αν η μισή μου καρδιά γιατρέ...

Κι ενώ έπαιζε το σουξεδάκι αποπάνω που λέει στα κινέζικα στους κολασμένους να πάνε λίγο πιο μπρος για να χωρέσουν κι οι από πίσω, ο Μεγάλος Τιμονιέρης και το τιμ των μηχανοδηγών του, έφτιαχνε κατάσταση για το φτωχό και αναλφάβητο λαό.

Οι αφίσες κι οι εφημερίδες τοίχου είναι το εργαλείο προπαγάνδας στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και μετατρέπονται σε υπερ-εργαλείο, τα χρόνια της Πολιτιστικής Επανάστασης.

Στις αφίσες, που 'ναι παρδαλές και έντονα χρωματισμένες για μην περνάνε στο ντούκου, πρώτη μούρη είναι ο Μάο που ατενίζει μ' αισιοδοξία το μέλλον.  Δεύτερες μούρες ο λαός, το κόμμα, ο στρατός, εργατιά και αγροτιά,  γυναίκες,  ταξικός αγώνας,  παιδιά,  πόλεμος και ειρήνη, πατριωτισμός και διεθνισμός. Διακινούνται δωρεάν και γίνονται εξαιρετικά διακοσμητικά στα σαλόνια, τις κουζίνες και τα υπνοδωμάτια των κινέζικων κατοικιών. Και το μήνυμα, ακόμα κι αν δεν επιάνετο απ' το τσιτάτο, επιάνετο απ' την εικόνα:

Εξοχή, 1956

Χρησιμοποίησε τη μηχανή αντί για τα χέρια όπου αυτό είναι δυαντό, 1958

Εργαζόμενη γυναίκα,  1960

Το καινούριο λουκ των δημόσιων συγκοινωνιών, 1962

Όλοι πρέπει να στηρίξουμε την αγροτιά , 1960

Πάμε εξοχή, 1964

Η  ντιζελομηχανή αποχαιρετά το εργοστάσιο, 1965

Το καινούριο τρένο βγαίνει στον ήλιο, 1976

Οι αφίσες είναι ψαρεμένες απ' εδώ.