Ίσως να μην είναι ο πιο αποτελεσματικός και άμεσος τρόπος να τελειώνουμε με τους φασίστες, αλλά σίγουρα είναι από τους λίγους που μπορούν να μας αποτρέψουν απ' το να βουτήξουμε τα χέρια μας στα σκατά.
This machine kills fascists έγραφε στην κιθάρα του ο Woody Guthrie τη δεκαετία του '40 και σα να μην πέρασε μια μέρα μετά από 70 χρόνια, το κόνσεπτ είναι πάλι επίκαιρο.
Απ' το κυνήγι του Εβραίου περάσαμε στο κυνήγι του Mπαγκλαντεσιανού.
Κι ας μην κοροϊδευόμαστε. Αν δεν υπήρχε ο Mπαγκλαντεσιανός, κάποιος άλλος θα βρισκότανε στον κοινωνικό μας πάτο. Κι ο Μερικά-Σκαλιά-Πριν-Τον-Πάτο θα 'βρισκε τον εχθρό του πάλι.
Μιας και ο κύριος Μερικά-Σκαλιά-Πριν-Τον-Πάτο, έχει τη συνήθεια να σέρνεται πίσω απ' τους Πολλά-Σκαλιά-Πιο-Πάνω, έτσι έρποντας (και γλείφοντας), παραμυθιάζεται πως έχει τ' απάνω χέρι, που 'ναι βαρύ κι ασήκωτο, κι άμα λάχει ναούμ, ρίχνει και καμιά σφαλιάρα άμα τον πιάσει η αγανάκτησή του.
Και η ζωή συνεχίζεται όμορφα, αρμονικά και μαγικά: "ανοίγοντας τα πόδια της με πνιχτά γελάκια, βοϊδίσιο βλέμμα, κοφτούς αναστεναγμούς κι ασορτί εσώρουχα" .
υγ. Το με μαύρα γράμματα είναι κλεμμένο απ' το ποίημα της Κατερίνας Γώγου " Η μοναξιά" που υπάρχει στο Ιδιώνυμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου