24 Ιαν 2011

Do something therefore to lose the train (Ανάσκελα πεσμένος στις σιδηροτροχιές)

Απ' το 1976 δε θυμάμαι ακριβώς γεγονότα. Μόνο ένα κάτι που πιάνει η παιδική μύτη απ' τις φωτιές, όταν συμβεί να καίνε στα πέριξ .

Ο μεγάλος Τιμονιέρης αφήνει σύξυλους τους μαοϊκούς και τους φίλους αυτών κι η Λιάνα δηλώνει σοκαρισμένη στη "Ραδιοτηλεόραση". Η Μάινχοφ αυτοκτονεί (λέμε τώρα) στο κελί της, ενώ κάτι αρχιβασανιστές της χούντας χαίρονται και χαμογελάνε που απαλλάσσονται από τις κατηγορίες. Στην πορεία βέβαια, τους κόβονται το χαχαχούχα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που όσοι την ξέρουν την ξέρουν, όσοι δεν τη ξέρουν ας ψαχτούνε να τη μάθουν.  

Και μέσα σε τούτο το χαμό, σκάει κι ο Μητροπάνος με τα  "Λαϊκά" του που παίζουν όπου σταθείς κι όπου βρεθείς. Στα λεωφορεία, στα καφενεία και στο σταθμό Λαρίσης. Σιγά δλδ και μη δεν παίζανε στους σταθμούς των τρένων, αφού το νάμπερ ουάν κομμάτι είναι το "Κάνε κάτι να χάσω το τρένο". 

Η μουσική και οι στίχοι είναι του Τάκη Μουσαφίρη αλλά το τραγούδι δε μπορείς να τ' ακούσεις στερεοφωνικά,  αν δε  συνοδεύεται από ουίσκι άνευ παγακίων και  καψουροκοψοφλέβικο  νταλκά.




Μια οχταετία πιο κει, κι όσο εμείς ανακαλύπταμε πως η εφταήμερη ήτανε μόνο η αρχή, πληροφορούμεθα πως η γιαγιά μας θα μπορούσε να ήτανε πατίνι (αν είχε ρουλεμάν). Πιάσαμε την αναριθμισμένη χρονιά του Όργουελ και η λογοκρισία στην Αλλαγμένη χώρα του Παπανδρέου του Β' γεμίζει με μπιμπ το δεύτερο δίσκο (γιατί η πρώτη τους εμφάνιση ήτανε σε κασέτα) των Μουσικών Ταξιαρχιών.  Όλος ο καυγάς για τρεις λέξεις (μουνί, ψολή, γαμάτε), αλλά η εφηβεία ολέ, όχι απλώς δε μασάει με τα τοιαύτα, αλλά τ' ακούει νυχθημερόν και στην τσίτα, κατά προτίμηση σε χώρους που  στανταράκι θα προκαλέσουν τα ελληνοχριστιανικά ήθη. Στο λεωφορείο π.χ που πάει στη Σούγια. 

Αλλά μ' αυτά και μ' εκείνα και με τις αναμνήσεις απ' τα παλιά, ξέφυγα απ' το θέμα μου. Ήθελα να πω λοιπόν, πως τούτο το δισκάκι έχει ένα γαμάτο τρενοτράγουδο. Το "Τρένο" το 'πανε κι έχει δανειστεί λίγα λόγια απ' το τραγούδι του Μητροπάνου. Οι στίχοι κι η μουσική είναι του Τζιμάκου και το βίντεο που φτιάχτηκε γι' αυτό, το βρήκα  καταπληκτικό: 





Πα να ακούσω τώρα και λίγους Sharp Ties απ' την εκεί γύρω επόκ,  αφού πρώτα αφιερώσω την αναρτησούλα  σ' όλα τα  εφηβάκια  του '84 (Στη Μπαχρούλα ιδιαίτερα)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου