31 Ιαν 2011

Η εποχή του σιδήρου

Ο Paul Delvaux (1897 – 1994) όταν ήταν μικρός βέλγος γούσταρε Όμηρο, Βέρν και τις συνομήλικες του. Μεγαλώνοντας, άρχισε να φαντάζεται γυμνά κορίτσια στα πιο κουκουρούκου μέρη. Σε σταθμούς τρένων πιχί, που επίσης ήτανε ένα απ' τα πολλά του κολλήματα. 

Πιο μεγαλώνοντας, τον στείλανε  να σπουδάσει ζωγραφική στις Βρυξέλλες. 

Απ' εκεί, ξεκινάει  την καριέρα του μετα-ιμπρεσσιονίζοντας και εξπρεσσιονίζοντας για αρχή, ενώ στην πορεία , επηρεάζεται πάρα-πάρα πολύ από το ντε Κιρίκειο στυλάκι. Έτσι, παρόλο που ήτανε παρέα με τον Μαγκρίτ και τους φίλους του, δεν έκανε και πολύ κέφι να τον λένε σουρρεαλιστή.  

Αρχές δεκαετίας του '50, ώριμος πια ζωγράφος (και άντρας) αρχίζει να συνθέτει όλες μαζί τις παιδικές και ενήλικες εμμονές του:

                                                                                                                                 Train de nuit 1947 

                                                                                                                                 L' age du fer 1951
Το κορίτσι ντυμένο. Μάλλον γιατί μοναξιά μαζί και γύμνια είναι του ματς:

                                                                                                                                       Solitude 1955


Trains du soir 1957


Petite gare de nuit 1959
  
La gare forestière 1960
Gare de nuit 1963

                                                                                                                                        Le viaduc 1963
  Για τον αγαπημένο του Ιούλιο Βερν :

                                                                                                                   Hommage à Jules Verne 1971
Απ' το τρενάκι που τσούλησε σήμερα, περνάει  το τελευταίο βαγόνι :  

                                                                                                                         Le dernier wagon 1975

4 σχόλια:

  1. Πως θα μπορούσε κανείς...να στείλει ένα μέηλ στο βαγόνι σας????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αυτά ειναι έργα του ντελβώ;
    ομολογώ οτι κάποια δεν τα ειχα ματαδει...
    καταπληκτικά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σάμπως εγώ τα 'χα ξαναματαδεί; Η εξεταστική (των πραγμάτων) και η τρενοτρέλλα τα 'φερε στην πόρτα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή